Onze natuur!? zijn we nu goed of slecht
‘Jij wilde alleen het goede doen’ vraagt ze, ik bevestig dit en tegelijk voel ik me enigzins suf. Nou voel ik me ook niet helemaal fit of eigenlijk verre van vandaag.
Ik loop de kaaswinkel/boerderij weer uit en focus me op het thuisbrengen van de koek, kaas en worst. Eerst het deel voor de jongelui afgeven. Ik heb er ook een chocololly ingestopt voor kleinzoon, het heeft de vorm van een uiltje, schattig. Heel af en toe mag hij snoepen buiten zijn portie fruit om.
Ik had van de week al eerder een discussie met iemand over of de mens goed of kwaad is. Zij was ervan overtuigd geraakt dat de mens meer kwaad is en ik heb de ervaring hoe liefdevol en goed een mens kan zijn in ieder geval in zijn eigen binnenste, dat betekent dan niet dat een ander dit zo hoeft te ervaren. —Dit mechanisme is wat te complex om dat hier en nu uit de doeken te doen.—
Terwijl we redelijk lijnrecht tegenover elkaar staan waar gesprekken vaak weer ophouden zeg ik tegen haar, ik wijs jouw en je mening niet af het is jou eigen unieke ervaring, wat mij meer boeit is wat maakt dat jij die ervaringen hebt en ik een totaal tegenovergestelde. Zichtbaar opgelucht vervolgde we de rest van de autorit.
Vaak in z’n gesprek pakken we de grote lijnen van een verhaal terwijl er nog zoveel details en nuances zijn en wanneer die benoemt worden komen we een heel eind in de zelfde richting of tot meer begrip.
Het onderwerp is en blijft uitermate complex en dus boeiend
Het goede willen doen is iets waar ik ooit bewust een keuze voor maakte. Dat ontstond in de periode dat ik kennismaakt met yoga, filosofieën uit het Oosten waaronder de boeddhistische levensvisie. Dus suf? allerminst.
Zelfs best spannend het was in de jaren negentig toen ik daar maar mee begon en hier in de regio was dat een duivels iets de reis waar ik aan begon, al had ik daar destijds nog geen idee van dat het een reis zou worden en dat wat er allemaal op mijn pad zou komen.
Even terug naar het nu. vanochtend publiceerde ik een artikel over cruelty.
een tekst van een professor ik was het niet helemaal met alles eens.
Over sadisme bijvoorbeeld hij schrijft dat ze niet precies weten waar dit vandaan komt. Ik heb geleerd vanuit de codependentie dat dit uit diepgewortelde angsten komt om mensen en of situaties los te laten. Als ik hierop invoel kan ik me voorstellen dat dit tot een diepe haat voor jezelf kan leiden en met het pijn doen van de ander een soort van ontlading plaatsvind.
Het is een heel artikel waarvan ik vooral het laatste stuk daarin aandacht wil geven. Why some people are Cruelhttps://www.bbc.com/future/article/20201016-why-some-people-are-cruel-to-others
Lesgeven door middel van wreedheid nodigt uit tot machtsmisbruik en zelfzuchtig sadisme. Het is niet de enige manier; het boeddhisme biedt bijvoorbeeld een alternatief: toornig mededogen . Hier handelen we vanuit liefde om anderen te confronteren en hen te beschermen tegen hun hebzucht, haat en angst. Het leven kan wreed zijn, de waarheid kan wreed zijn, maar we kunnen ervoor kiezen om dat niet te zijn.
Daarmee geeft het precies weer waar ik aan gewerkt heb en draaide mijn keus om goed te willen doen naar de wens voor Vrede op aarde.
Vriendelijk zijn betekent in tegenstelling tot hoe het vaak gezien wordt, als zwak of laf, dat je veel getrotseerd hebt en een gezonde tot hoog ontwikkelde geest hebt. Naar mijn mening onze gift aan God, Allah of zoals je wilt het hogere. Om vrede op aarde te kunnen hebben, houden en uit te breiden.
* Simon McCarthy-Jones is universitair hoofddocent klinische psychologie en neuropsychologie aan het Trinity College Dublin.
(Ook over vriendelijkheid valt natuurlijk nog veel meer over te zeggen, alleen niet binnen dit artikel) net zoals mijn ontmoeting met god het paradijs en de vele andere verhalen die er nog bij horen.)